Διακήρυξη Attack Πάτρας

Την περίοδο που διανύουμε, η ανεργία στους νέους έχει χτυπήσει κόκκινο, με ποσοστό που αγγίζει το 56,7% για ηλικίες 15 – 24, που αντιστοιχούν στο 10% του συνολικού πληθυσμού της χώρας. Το ποσοστό της ανεργίας σε αυτές τις ηλικίες, είναι το υψηλότερο των χωρών της ΕΕ. Από τους νέους άνεργους, μόνο ένα μικρό ποσοστό της τάξης του 15%, λαμβάνει επίδομα ανεργίας από τον ΟΑΕΔ. Στα παραπάνω, έρχεται να συμπληρωθεί και η μαζική μετανάστευση επιστημονικού δυναμικού, αφού εκτιμάται ότι τα τελευταία 4 χρόνια έχουν μεταναστεύσει από την Ελλάδα προς άλλες χώρες, περίπου 140.000 νέοι επιστήμονες.

Το φαινόμενο αυτό δεν είναι, φυσικά, ιδιαιτερότητα της Ελλάδας, αλλά αποτελεί τον κανόνα σε όλη την Ευρώπη, αφού σύμφωνα με την έκθεση της Eurostat το Μάρτιο του 2014, στα 27 κράτη – μέλη της ΕΕ, οι άνεργοι κάτω των 25 ετών ξεπερνούσαν τα 5,2 εκατομμύρια, με το ποσοστό ανεργίας στην ηλικιακή αυτή κατηγορία να ανέρχεται στο 22,4% (23,6% στις χώρες της Ευρωζώνης). Επιπλέον, συνολικά στις χώρες της ΕΕ, 14 εκατομμύρια νέοι έως και 30 ετών, όχι μόνο δεν εργάζονται, αλλά ούτε σπουδάζουν, ούτε και συμμετέχουν στην επαγγελματική κατάρτιση.

Η Attack στην ανεργία και την επισφάλεια, είναι μια πρωτοβουλία που συγκροτείται από νέους της ανεργίας, της ελαστικής και περιπλανώμενης εργασίας, της διαρκούς προσπάθειας για πιστοποιήσεις και της μαύρης και απλήρωτης επιστημονικής έρευνας. Αγωνιστές που μέσα από τους αγώνες του τελευταίου διαστήματος, αντιλήφθηκαν την ανάγκη για νέα πορεία στο εργατικό και νεολαιίστικο κίνημα.

Η κατάσταση στην Ελλάδα

Εν μέσω μιας μεγάλης καπιταλιστικής κρίσης, η κυβέρνηση και η τρόικα συνεχίζουν ασταμάτητα την επίθεση. Τα παχιά λόγια για φως στο τούνελ και “success story” (ταξική λογική της ανάπτυξης) αποδεικνύονται για άλλη μια φορά, φύκια για μεταξωτές κορδέλες, καθώς η επίθεση συνεχίζεται σε βάρος της νεολαίας και των εργαζομένων που καλούνται να πληρώσουν μια κατάσταση που δημιούργησαν οι κυβερνήσεις, τα αφεντικά, οι τράπεζες και όλοι οι σφετεριστές του πλούτου. Και σαν να μη φτάνουν όλα αυτά, δε διστάζουν να προχωρούν και στο χαρακτηριστικότερο μέτρο που προσδιορίζει ολοκληρωτικές και αυταρχικές κυβερνήσεις, δηλαδή στην επιστράτευση και στην επίταξη εργαζόμενων απεργών, όπως έγινε πιο πρόσφατα στην περίπτωση της ΔΕΗ. Και αυτό γιατί θέλουν να ξεπουλήσουν πάση θυσία, την περιουσία του λαού και των εργαζομένων στον τομέα της παραγωγής ενέργειας (ορυχεία, μονάδες ηλεκτροπαραγωγής) στους τοκογλύφους και κερδοσκόπους που υπηρετούν. Από την άλλη, έχουν ήδη εξαγγείλει νέες απολύσεις στο δημόσιο, νέες μειώσεις μισθών σε δημόσιο και ιδιωτικό τομέα, κατεδάφιση της εναπομείνουσας δημόσιας παιδείας, παράδοση της δημόσιας υγείας στα αρπακτικά των ασφαλιστικών εταιριών και των ιδιωτικών νοσοκομείων, καθώς και ολοκληρωτική διάλυση του ασφαλιστικού.

 
Η νέα γενιά και το καθεστώς τρομοκρατίας που διαμορφώνεται

Η νέα γενιά βρίσκεται αυτή τη στιγμή σε μια κατάσταση σοκ, καθώς αυτά τα οποία περίμενε, αυτά τα οποία της είχαν υποσχεθεί, τα βλέπει να γκρεμίζονται μονομιάς και αυτό που βλέπει μπροστά της είναι μαύρη και ανασφάλιστη εργασία, ανεργία, μετανάστευση κτλ.

Μεγάλη ευθύνη για αυτή την κατάσταση φέρει ο γραφειοκρατικός αστικοποιημένος συνδικαλισμός, ο οποίος έχει πάρει θέση, όχι απλά διαπραγματευτή της χειροτέρευσης των όρων ζωής της νεολαίας και των εργαζομένων, αλλά επίσημο συνομιλητή της κυβέρνησης για την προώθηση της βάρβαρης κανιβαλικής πολιτικής. Η ΓΣΕΕ και οι εργατοπατέρες, θέλουν να πάρουν από τη λεία της επίθεσης απέναντι στα εργατικά δικαιώματα, φτιάχνοντας ΚΕΚ για τα νέα προγράμματα voucher, δηλαδή επιδοτούμενων σεμιναρίων εκμάθησης νέων τεχνολογιών ή επιδοτούμενης, πεντάμηνης, εξάωρης πρακτικής άσκησης σε εταιρείες του ιδιωτικού τομέα για απόφοιτους ΑΕΙ/ΤΕΙ και αποφοίτους λυκείου.

 
Η αποδόμηση-κατάργηση πολιτικών και εργασιακών δικαιωμάτων, η κυριαρχία της καταστολής και του τρόμου, οι διώξεις και οι καταδίκες, το καθεστώς έκτακτης ανάγκης με τη νομοθεσία περί εγκληματικής οργάνωσης, τον τρομονόμο και τις επιστρατεύσεις, συνθέτουν μια νέα διαδικασία νεοφιλελεύθερου εκφασισμού της κοινωνίας.

Συγχρόνως αξιοποιείται ο νεοφασισμός, η ακροδεξιά και οι ωμές προβοκάτσιες, για να καμφθούν οι αντιστάσεις, οι αντιδράσεις και κυρίως οι αγώνες για την ανατροπή της βάρβαρης πολιτικής τους.

Το ερώτημα είναι, ποιος μπορεί να ανατρέψει αυτή την κοινωνική κόλαση που διαμορφώνουν οι πολιτικές των κυβερνήσεων ΝΔ-ΠΑΣΟΚ. Μπορεί η ΓΣΕΕ και η ΑΔΕΔΥ να οργανώσουν και να συντονίσουν τους αγώνες ενάντια στα νέα μέτρα, όταν παίρνουν ρόλο επίσημου συνομιλητή δίπλα στην τρόικα και στις κυβερνήσεις; Όταν σφυρίζουν αδιάφορα σε κάθε μικρό και μεγάλο εργατικό αγώνα που ξεσπάει και αρνούνται να τους δώσουν την παρά πέρα ώθηση; Όταν αφήνουν τη νεολαία έξω από τη συλλογική δράση, καθώς δεν οργανώνουν την ελαστική απασχόληση; Ο μόνος ο οποίος μπορεί να δώσει εργατική διέξοδο από την κρίση είναι ένα ταξικά ανασυγκροτημένο εργατικό κίνημα.

Η ταξική ανασυγκρότηση του εργατικού κινήματος είναι κρίσιμη προϋπόθεση για να αναπτυχθούν νικηφόροι αγώνες, για την ανατροπή της επίθεσης. Ταξικά ανασυγκροτημένο κίνημα σημαίνει:

• Να είναι αντίπαλος της εργοδοσίας, του κεφαλαίου και των πολιτικών του εκπροσώπων.
• Να θεωρεί σαν κριτήριο δράσης του, τις εργατικές ανάγκες και δικαιώματα.
• Να έχει ανεξαρτησία από τις κυβερνήσεις, τα κόμματα του κεφαλαίου, τα κέντρα εξουσίας και το κράτος, από την αστική πολιτική.
• Να βασίζεται στη δύναμη των ίδιων των εργαζομένων, στη δημοκρατία του αγώνα.
• Να προωθεί την ταξική ενότητα των εργαζομένων πάνω σε ένα πρόγραμμα ενοποίησης της πάλης και όχι «εξαίρεσης» ή διαμαρτυρίας.

Ο συνδικαλισμός θα ξανά αποκτήσει το ρόλο του όταν η ενότητα και η συλλογική διεκδίκηση θα μπει στην πρώτη επιλογή των εργαζομένων, ενάντια στην υποταγή, την ανημποριά, τις αυταπάτες, τις αναθέσεις, τις κοινοβουλευτικές-εκλογικές «λύσεις», τις ατομικές, ακόμα και φασιστικές «λύσεις».

Το εργατικό κίνημα που μπορεί να απαντήσει στην κρίση θα είναι οραματικό, θα υπερβαίνει τον περιορισμό της δράσης του και της προοπτικής του στην οικονομική διεκδίκηση, τη διάσπαση της οικονομικής και πολιτικής πάλης, θα υπερασπίζεται, όχι μόνο τα σημερινά συμφέροντα της εργατικής τάξης, αλλά και την κοινωνική απελευθέρωση ενάντια στο ίδιο το καπιταλιστικό σύστημα.

Βασικός κρίκος όλης αυτής της προσπάθειας, μπορεί, και πρέπει να είναι, ένα αγωνιστικό ρεύμα νεολαιίστικης εργατικής αντίστασης, το οποίο πρέπει να πρωτοστατήσει στην οργάνωση του αγώνα της εργατικής νεολαίας και θα συνδέσει τη νεολαία με το μαχητικό εργατικό κίνημα.

Είναι ώρα για οργάνωση!

Σήμερα μπαίνει το δίλημμα, η γενιά μας να δεχτεί χωρίς αντίδραση το μέλλον της ανεργίας, της φτώχειας, της τσακισμένης μόρφωσης, της ανύπαρκτης συλλογικότητας στους χώρους δουλειάς, ή θα ξανά δώσει νόημα στις έννοιες «αγώνας – αξιοπρέπεια – οργάνωση – αλληλεγγύη» ενάντια στη σύγχρονη βαρβαρότητα.

Σήμερα, όσο ποτέ άλλοτε, εμφανίζεται η δυνατότητα για ένα ταξικό προσανατολισμό του κινήματος της νεολαίας. Η κατάρρευση του επίσημου συνδικαλισμού, καθώς και ο προσανατολισμός του ελληνικού καπιταλισμού σε νέους κλάδους, γεννούν της δυνατότητα οι νέοι να παλέψουν, όχι με οράματα γιαπισμού της δεκαετίας του '90, αλλά με τη δυναμική από το μέλλον των κοινωνικών και πολιτικών αγώνων.

Η Attack, βλέποντας αυτή τη δυνατότητα, καλεί κάθε νέο, μεταπτυχιακό, άνεργο, εργαζόμενο, φοιτητή, μαθητή στην τεχνική εκπαίδευση, να οργανώσει τον αγώνα του, μαζί με την εργατική τάξη για την ανατροπή της επίθεσης της κυβέρνησης – ΕΕ – ΔΝΤ – κεφαλαίου. Να συμβάλλει έτσι ώστε οι διάσπαρτες αντιστάσεις να μετασχηματιστούν σε, από τα κάτω, προσπάθειες δημιουργίας σωματείων και σχημάτων σε χώρους που αυτά δεν υπάρχουν. Για το ξεδίπλωμα δράσεων ενάντια στις μορφές ελαστικής απασχόλησης, τη διεκδίκηση στοιχειωδών δικαιωμάτων στους χώρους δουλειάς, την αλληλεγγύη μας στους αγωνιζόμενους χώρους, τον τσαμπουκά ενάντια στα αφεντικά και την αγωνιστική μας υποστήριξη στους ανέργους.