Black Friday: Κάθε χρόνο και χειρότερα!

Για τέταρτη χρονιά φέτος, στις 29 Νοεμβρίου, ο εφιάλτης της «Μαύρης Παρασκευής» επιστρέφει, πάντοτε με τη συνοδεία μιας σειράς εκδηλώσεων και με το δόλωμα «μοναδικών» προσφορών για να πείσει το καταναλωτικό κοινό να συμμετάσχει σε άλλη μία εργοδοτική φιέστα που ζεσταίνει τις μηχανές του κέρδους λίγο πριν την έναρξη της Χριστουγεννιάτικης σεζόν.

Η «μαύρη» αυτή Παρασκευή, που επεκτείνεται φέτος σε μία ολόκληρη «Μαύρη Εβδομάδα», είναι το κερασάκι στην τούρτα της εργοδοτικής ασυδοσίας και της καταναλωτικής μανίας για μια σειρά επίπλαστων αναγκών, που καμία σχέση δεν έχουν με τις πραγματικές ανάγκες της κοινωνικής πλειοψηφίας. Είναι κομμάτι του παζλ μιας πολύμηνης και εξαντλητικής διαδικασίας που περιλαμβάνει το δεκαήμερο εκπτώσεων στις αρχές Νοεμβρίου, συνεχίζει με την προετοιμασία της φιέστας της Black Friday, για να δώσει τη σκυτάλη στην Χριστουγεννιάτικη σεζόν με τα «ξεχειλωμένα» ωράρια και τις «επίσημα» εργάσιμες Κυριακές του Δεκέμβρη.

Μια ολόκληρη περίοδος, λοιπόν, εντατικής δουλειάς για να αυξηθούν τα κέρδη των αφεντικών, αλλά οι συνθήκες εργασίας να γίνονται όλο και πιο άθλιες για τους εργαζομένους, με πλήρως ελαστικοποιημένα ωράρια, δουλεύοντας μαύρα και χωρίς ασφάλιση, αλλά και με τον πέλεκη της εργοδοτικής τρομοκρατίας πάνω από τα κεφάλια των εργαζομένων. Στη πόλη της Πάτρας έχουν γίνει από την αρχή της εβδομάδας πολυάριθμες καταγγελίες, για παράταση του ωράριου εργασίας, στέρηση ρεπό, απλήρωτες υπερωρίες και μισθούς και με τους εργαζόμενους να τονίζουν πως “δεν μπορούν να κάνουν αλλιώς” καθώς υπάρχει και ο κίνδυνος της απόλυσης.

Ταυτόχρονα, αυτό το event, το οποίο διαφημίζουν και στο οποίο συμμετέχουν όλο και περισσότερες αλυσίδες καταστημάτων και μεγάλα ονόματα του εμπορίου (Public, Κωτσόβολος, Πλαίσιο, Cosmote κ.ά.), αποτελεί ακόμα ένα κομμάτι της συνολικής επίθεσης των εργοδοτών προς τους εργαζομένους. Οι φιέστες των Black Friday και των «Λευκών Νυχτών» πλασάρονται σαν τη μεγάλη «ευκαιρία αγοράς», αλλά βρίσκονται στον πυρήνα της άγριας εργασιακής εκμετάλλευσης που η εργοδοσία προσπαθεί να παγιώσει, μέσα στο γενικότερο κλίμα των αντιδραστικών σχέσεων που έχουν διαμορφωθεί τα τελευταία δέκα χρόνια της μνημονιακής πραγματικότητας.

Ακόμα και αν η σύνδεση όλων των παραπάνω δεν είναι εύκολα σαφής για όλους, αρκεί να αναρωτηθεί κανείς πώς είναι δυνατόν την ημέρα της black Friday που οι τιμές είναι στο μισό (ή και παρακάτω), ο τζίρος των πολυκαταστημάτων να είναι τόσος μεγάλος? Πως είναι δυνατόν, να υπάρχει τόσο μεγάλη κερδοφορία και ταυτόχρονα τόσο χαμηλοί μισθοί, να απολύονται «υψηλόμισθοι» των 700, η ελαστική-εποχική-μαύρη εργασία να εδραιώνεται?

Είναι φανερό, πως αυτή είναι η «ανάπτυξη» που ονειρεύεται και προσπαθεί να παγιώσει η κυβέρνηση της ΝΔ! Το νέο «αναπτυξιακό νομοσχέδιο» έρχεται να μαυρίσει ακόμα περισσότερο τη ζωή των εργαζομένων μέσα και έξω από τον εργασιακό χώρο, περιγράφοντας νέα επίθεση στις εργασιακές σχέσεις, τις κλαδικές συλλογικές συμβάσεις εργασίας αλλά και στο δικαίωμα των εργαζομένων να οργανώνονται και να απαντούν συλλογικά στην ασυδοσία της εργοδοσίας.

Μέσα σε αυτές τις συνθήκες όμως, ο μόνος δρόμος είναι η οργάνωση κι αλληλεγγύη στους χώρους της δουλειάς, η συλλογική αντίσταση των εργαζομένων στις ορέξεις της εργοδοσίας, η οργάνωσή τους στα σωματεία και η δημιουργία νέων εκεί που δεν υπάρχουν, η ενίσχυση των εργατικών πρωτοβουλιών που παλεύουν σε αυτή την κατεύθυνση. Η προστασία των εργαζομένων και η συλλογική κατοχύρωση τους στη ζοφερή εργασιακή ζούγκλα περνάει μέσα από την πάλη για την υπογραφή συλλογικών συμβάσεων εργασίας σήμερα! Αν δεν υπάρξει αυτή η απάντηση, αν δεν κατοχυρωθούν αξιοπρεπείς συνθήκες στους χώρους δουλειάς, αύξηση των μισθών, υπογραφή συλλογικών συμβάσεων εργασίας οι μαύρες παρασκευές θα επεκταθούν όλο το χρόνο, όπως επεκτάθηκαν και οι μαύρες Κυριακές άλλωστε, και το τοπίο της εργασιακής ζούγκλας θα σκοτεινιάσει κι άλλο.

Από την πλευρά του ο καταναλωτής θα πρέπει να το αναγνωρίσει αυτό, να σκεφτεί ως εργάτης, που οι ίδιες οδυνηρές πολιτικές θα του επιβληθούν, και όχι ως πελάτης και αναλογιζόμενος τις ευθύνες του να μην συνεισφέρει με την αγοραστική του συμπεριφορά σε αυτήν την κατεύθυνση. Στηρίζοντας τέτοιες λογικές και πρακτικές, βοηθάει έμμεσα και ο αγοραστής να παγιωθούν (εφόσον κριθούν επιτυχείς). Βοηθάει να διαμορφωθεί ένα διαφορετικό τοπίο στο εμπόριο, αλλά και ευρύτερα στις εργασιακές σχέσεις, που θα εξυπηρετεί μεν την εργοδοσία και από την άλλη θα δημιουργείται ένα «μαύρο» και βάρβαρο -σαν την «Μαύρη Παρασκευή»-, για τον εργαζόμενο μέλλον, άρα και για τον ίδιο, για τον καθένα από εμάς! Γιατί την ίδια στιγμή που το καταναλωτικό κοινό αυξάνεται και η κερδοφορία των επιχειρήσεων γιγαντώνεται, οι θέσεις εργασίας λιγοστεύουν, ελαστικοποιούνται τα ωράρια, ο εργαζόμενος καλείται να δώσει μάχη με τις ορδές κόσμου που θα ποδοπατείται για ένα προϊόν, και αυτό στο όνομα της ανταγωνιστικότητας της επιχείρησης!

Έτσι, λοιπόν, αντί να «παλέψουμε» με τόση επιμονή σε μια ουρά για ένα αντικείμενο που σε λίγο χρόνο θα πεταχτεί/αλλαχτεί κλπ, προτιμότερο είναι να παλέψουμε με περισσότερη ένταση για την ζωή μας, τα δικαιώματά μας, την αξιοπρέπειά μας και μια καθημερινότητα με ανθρώπινους όρους. Δεν τσιμπάμε σε ό,τι μας πλασάρουν, ειδικά όταν αυτό το ντύνουν και με τον μανδύα του «ξενόφερτου άρα και καλού», αλλά αντιλαμβανόμαστε τις πραγματικές μας ανάγκες, ως σημερινοί και αυριανοί εργαζόμενοι. Καλούμε και στηρίζουμε τους συναδέλφους εμποροϋπαλλήλους, αλλά και κάθε εργαζόμενο να υπερασπιστούν με κάθε τρόπο και μέσο τα δικαιώματά τους, τα ωράρια και την αξιοπρέπεια τους μην αφήνοντας κανέναν περιθώριο περαιτέρω ελαστικοποίησης και εκμετάλλευσης από την εργοδοσία. Γιατί είναι στο χέρι μας να μην ζήσουμε σαν δούλοι…!

·         Καλούμε όλο τον κόσμο να στηρίξει την εργατική διαδήλωση τη Πέμπτη 05/11 στις 18:00 στο Εργατικό Κέντρο Πάτρας για να βάλουμε μπροστά και πάλι με ένα δυναμικό τρόπο τις εργατικές διεκδικήσεις μας.

·         Να απαγορευτεί η Black Friday και κάθε εργοδοτική καταναλωτική φιέστα. Λέμε όχι στα ξεχειλωμένα ωράρια, δεν θα γίνουμε δούλοι για τα κέρδη των αφεντικών.

·         Καμία Κυριακή τα μαγαζιά ανοιχτά! Ούτε στις "τουριστικές περιοχές" ούτε πουθενά αλλού.

·         Αυξήσεις στους μισθούς - Μείωση του ωραρίου-Ίση αμοιβή για ίση εργασία

·         Μαζικές προσλήψεις, σε δημόσιο κ ιδιωτικό τομέα με σταθερές σχέσεις εργασίας. Δουλειά για όλους!

·         Καμία ιδιωτικοποιήση της κοινωνικής ασφάλισης. Δωρεάν ιατροφαρμακευτική περίθαλψη για όλους.

·         Μείωση της φορολογίας των μισθωτών, των ανέργων, των φτωχών!

·         Επίδομα ανεργίας για όλους τους ανέργους χωρίς προϋποθέσεις!

επικοινωνία: attackpatras@gmail.com │ http://attack-patras.blogspot.com/ │ facebook.com/ attackpatras/

Νίκη στον αγώνα των εργαζομένων στα προγράμματα του ΟΑΕΔ Μόνιμη και σταθερή δουλειά για όλους-ες

Τα τελευταία χρόνια βλέπουμε έντονα μία συνεχή ανακύκλωση της ανεργίας, μέσω των ειδικών και κοινωφελών προγραμμάτων του ΟΑΕΔ, προγράμματα που προσπαθούν να μας πείσουν ότι είναι για την καταπολέμηση της ανεργίας. Στην πραγματικότητα, όμως, πρόκειται για ανακύκλωσή της, αφού μετά τους 8 μήνες των προγραμμάτων, οι εργαζόμενοι επιστρέφουν και πάλι στην ανεργία. Τι κι αν μεγάλο ποσοστό του μόνιμου προσωπικού συνταξιοδοτήθηκε ή πρόκειται να συνταξιοδοτηθεί, οι οργανικές θέσεις δεν αναπληρώνονται, με αποτέλεσμα τη συρρίκνωση και αποσάθρωση του δημόσιου τομέα με τους εργαζόμενους στα 8μηνα (τους αποκαλούμενους συνήθως ως «ωφελούμενους») να καλύπτουν πάγιες και διαρκείς ανάγκες των φορέων που εργάζονται.

Ως Attack στην ανεργία και την επισφάλεια, δηλώνουμε τη συμπαράστασή μας στο αίτημα των συμβασιούχων για το δικαίωμα σε σταθερή και μόνιμη δουλειά, όπως και σε κάθε εργαζόμενο που διεκδικεί μόνιμες και σταθερές εργασιακές σχέσεις είτε στο δημόσιο είτε στον ιδιωτικό τομέα. Η κυβέρνηση της Ν.Δ., όπως και η προηγούμενη του ΣΥΡΙΖΑ, υλοποιεί τις μνημονιακές δεσμεύσεις για συρρίκνωση των μόνιμων θέσεων εργασίας σε όλο το δημόσιο στα πλαίσια των κατευθύνσεων για συρρίκνωση των δημόσιων υπηρεσιών πρόνοιας, παιδείας, υγείας, καθαριότητας, κοινής ωφέλειας, προκειμένου να προχωρήσουν και τα σχέδια των ιδιωτικοποιήσεων. Για να ξηλώσει τις δημόσιες υπηρεσίες και να τις παραδώσει στους εργολάβους που καραδοκούν. Υλοποιεί αδίστακτα την πιο βάρβαρη πολιτική θυσιάζοντας χιλιάδες εργαζόμενους στον βωμό της ΕΕ, του κεφαλαίου, της καπιταλιστικής  "ανάπτυξης" που αναγγέλλει χαμογελαστά ο πρωθυπουργός, την ώρα που στέλνει στη φτώχεια εκατομμύρια εργαζόμενους και στον καιάδα τους συμβασιούχους. Εφευρίσκουν τις συμβάσεις των 2μηνων, τα ωρομίσθια, τα 8μηνα, τα ΕΣΠΑ, κ.ο.κ., προκειμένου να μοιράζουν την ανασφαλή προσωρινή εργασία ανά λίγους μήνες μεταξύ των ανέργων. Και από πάνω να τους στερούν το δικαίωμα σε μόνιμη δουλειά, που τάχα δεν είναι δίκαιο γιατί πρέπει να πάρουν σειρά οι επόμενοι άνεργοι από τις ουρές, που οι ίδιοι δημιουργούν και οι ίδιοι εκμεταλλεύονται.

Εμείς όμως λέμε ότι υπάρχει δουλειά για όλους, με κάλυψη των πραγματικών αναγκών, με τήρηση των ωραρίων εργασίας, με μείωση του χρόνου εργασίας και στηρίζουμε τον αγώνα των συμβασιούχων, γιατί η δική τους νίκη, θα είναι νίκη όλης της κοινωνίας ενάντια στα σχέδια τους να μετατρέψουν όλους μας σε φτηνό-αναλώσιμο υλικό.

Μόνη απάντηση ο συλλογικός αγώνας!

Αξιοποιώντας την πλούσια εμπειρία των αγώνων του προηγούμενου διαστήματος, όπως ο αγώνας στα  πεντάμηνα Προγράμματα Κοινωφελούς Εργασίας που μας έδειξε πως μπορούμε. Με μαζικές διαδηλώσεις, με τη συνεχή παρουσία στο Υπουργείο Εργασίας, με οργάνωση σε επιτροπές ανά δήμους και τον συντονισμό των επιτροπών αυτών με μια μεγάλη συνέλευση, οι 5μηνοι κατάφεραν να κερδίσουν το δικαίωμα στην άδεια που πεισματικά τους αρνούνταν Δήμοι και Κυβέρνηση. Κέρδισαν την εφαρμογή των κανόνων ασφάλειας σε περιστατικά εργοδοτικής αυθαιρεσίας, καλύτερες συνθήκες δουλειάς. Φόβισαν Κυβέρνηση και Υπουργείο Εργασίας! Η μετατροπή των προγραμμάτων σε 8μηνα από 5μήνα είναι αποτέλεσμα της δικής τους πίεσης και του δικού τους αγώνα.

Δεν αρκούμαστε όμως σε αυτά! Βαδίζουμε όλοι μαζί, εργαζόμενοι, επισφαλείς, απολυμένοι, άνεργοι, με όπλο την αλληλεγγύη και το συλλογικό αγώνα. Να αγωνιστούμε, για να ζούμε αξιοπρεπώς από τη δουλειά μας και όχι ο καθένας μόνος του και ηττημένος και όλοι μαζί σαν δούλοι. Για να απαιτήσουμε και να κατακτήσουμε το αυτονόητο, δηλαδή τη μόνιμη και σταθερή δουλειά! Για να μην ξαναζήσουμε περιστατικά εργοδοτικής ασυδοσίας, απολύσεων και τραυματισμούς εργαζομένων! Οι εργαζόμενοι να πάρουν θέση μάχης, συγκροτώντας επιτροπές αγώνα, συνελεύσεις από τα κάτω και συντονισμό για τη συλλογική οργάνωση κόντρα στη λογική που μας διαιρεί σε κατηγορίες και να παλέψουμε για:

ΜΕΤΑΤΡΟΠΗ ΤΩΡΑ ΟΛΩΝ ΤΩΝ ΣΥΜΒΑΣΕΩΝ ΣΕ ΑΟΡΙΣΤΟΥ ΧΡΟΝΟΥ - ΌΧΙ ΣΤΗΝ ΑΝΑΚΥΚΛΩΣΗ ΤΗΣ ΑΝΕΡΓΙΑΣ ΜΕ ΕΙΔΙΚΑ ΚΑΙ ΚΟΙΝΩΦΕΛΗ ΠΡΟΓΡΑΜΜΑΤΑ - ΜΟΝΙΜΟΠΟΙΗΣΗ - ΚΑΜΙΑ ΑΠΟΛΥΣΗ ΜΕΤΑ ΤΟ 8ΜΗΝΟ

ΙΣΗ ΑΜΟΙΒΗ - ΙΣΑ ΔΙΚΑΙΩΜΑΤΑ ΓΙΑ ΙΣΗ ΕΡΓΑΣΙΑ

ΚΑΤΑΡΓΗΣΗ ΤΩΝ ΠΡΟΓΡΑΜΜΑΤΩΝ ΚΟΙΝΩΦΕΛΟΥΣ ΕΡΓΑΣΙΑΣ ΚΑΙ ΤΩΝ ΠΡΟΓΡΑΜΜΑΤΩΝ ΜΕΣΩ ΕΣΠΑ, ΟΠΩΣ ΚΑΙ ΚΑΘΕ ΜΟΡΦΗΣ ΕΝΟΙΚΙΑΖΟΜΕΝΗΣ - ΕΛΑΣΤΙΚΗΣ ΕΡΓΑΣΙΑΣ

ΠΡΟΣΛΗΨΗ ΜΟΝΙΜΟΥ ΠΡΟΣΩΠΙΚΟΥ ΣΤΟΥΣ ΔΗΜΟΥΣ, ΤΑ ΥΠΟΥΡΓΕΙΑ ΣΤΟ ΔΗΜΟΣΙΟ  ΓΙΑ ΟΛΕΣ ΤΙΣ ΚΕΝΕΣ ΘΕΣΕΙΣ

ΕΠΙΔΟΜΑ ΑΝΕΡΓΙΑΣ ΣΕ ΟΛΟΥΣ ΤΟΥΣ ΑΝΕΡΓΟΥΣ, ΧΩΡΙΣ ΠΕΡΙΟΡΙΣΜΟΥΣ

ΜΕΙΩΣΗ ΤΟΥ ΧΡΟΝΟΥ ΕΡΓΑΣΙΑΣ – ΑΥΞΗΣΕΙΣ ΣΤΟΥΣ ΜΙΣΘΟΥΣ – ΑΞΙΟΠΡΕΠΕΙΣ ΣΣΕ ΠΑΝΤΟΥ!

ΚΑΝΕΝΑ ΔΑΝΕΙΟ ΕΙΤΕ ΑΠΟ Ε.Ε. ΕΙΤΕ ΑΠΟ ΠΑΓΚΟΣΜΙΑ ΤΡΑΠΕΖΑ ΓΙΑ ΤΗ ΔΙΑΙΩΝΙΣΗ ΑΥΤΗΣ ΤΗΣ ΠΟΛΙΤΙΚΗΣ

Τηλέφωνο επικοινωνίας: 6981084743

Κάλεσμα της Attack Πάτρας στον αγωνιστικό εορτασμό του Πολυτεχνείου στο παράρτημα

….Στο δρόμο του Νοέμβρη για την ανατροπή!

Νοέμβρης 2019: ανεργία, ελαστική και μαύρη εργασία χωρίς δικαιώματα, διάλυση της δημόσιας παιδείας, μαθητεία, μετανάστευση -αυτή είναι πια η καθημερινότητα. Σε όλα αυτά έρχονται να προστεθούν η καταστολή και η τρομοκρατία, όπως η εισβολή των ΜΑΤ στην ΑΣΟΕΕ ενάντια σε φοιτητές/τριες που αντιστέκονται, η κατάργηση του πανεπιστημιακού ασύλου, η απαγόρευση απεργιών και διαδηλώσεων, ο νέος αντιδραστικός ποινικός Κώδικας που στοχοποιεί τις μαχητικές μορφές πάλης και τις επαναστατικές ιδέες, οι προκλητικές συλλήψεις αγωνιστών, οι διώξεις και οι επιθέσεις της αστυνομίας.

Σε μια χρονιά με καταιγιστικά πολιτικά γεγονότα, το εργατικό και λαϊκό κίνημα εμφανίζεται  μουδιασμένο. Παρόλα αυτά τμήματα αμφισβητούν την κανονικότητα          που θέλει να επιβάλει η κυβέρνηση και αρνούνται να υποταχθούν στη θεσμική και υπεύθυνη αντιπολίτευση που κάνει ο  ΣΥΡΙΖΑ. Τέτοια παραδείγματα είναι η απεργία στις 24/9 που οργανώθηκε κόντρα στον  απεργοσπαστικό σχεδιασμό της ΓΣΕΕ, η υπεράσπιση απεργιών που η κυβέρνηση της ΝΔ  απαγόρευσε, όπως αυτή της ΠΝΟ, ή οι πολύ σημαντικές επιχειρησιακές απεργίες στη NOKIA τον Οκτώβρη. Την εικόνα συμπληρώνουν οι μεγαλειώδεις κινητοποιήσεις των φοιτητών που συνεχίζουν – ύστερα από έξι εβδομάδες κινητοποιήσεων - να διεκδικούν τα δικαιώματά τους και να υπερασπίζονται το άσυλο με συνεχείς διαδηλώσεις και πορείες. Το εξεγερτικό πνεύμα του Νοέμβρη του 73’ μάλλον πλανιέται ακόμα και έρχεται να θυμίσει για ακόμα μία φορά πως ο μόνος δρόμος είναι αυτός του αγώνα, είναι ο δρόμος που ανοίγουν οι λαοί με τη πάλη τους!

Ό,τι κι αν κάνουν, δε μας τρομοκρατούν!

Απέναντι στις σύγχρονες «χούντες» τους, εμείς προτάσσουμε και πάλι το «Ψωμί-παιδεία-ελευθερία», βάζοντας μπροστά τα εργατικά, λαϊκά και νεολαιίστικα δικαιώματα και ανάγκες!

Η πάλη για το ψωμί, την παιδεία και την ελευθερία της εποχής μας, μπορεί να γίνει το σύνθημα της σύγχρονης εξέγερσης του λαού για τα δικαιώματά του, για κατακτήσεις στο σήμερα, με όπλο ένα ανασυγκροτημένο εργατικό κίνημα και ένα οργανωμένο και πολιτικά επικίνδυνο λαϊκό και νεολαιίστικο κίνημα.

Το υποταγμένο συνδικαλιστικό κίνημα της ΓΣΕΕ έχει αποδείξει πως ούτε θέλει, ούτε μπορεί να συγκρουστεί με την αστική πολιτική και την κυβέρνηση που την εφαρμόζει. Με νέες ενώσεις εργαζομένων, νέα σωματεία στους κλάδους δουλειάς που δεν υπάρχουν, τα οποία θα μπορούν να εκφράσουν και να ενώσουν όλους τους εργαζόμενους, παλιούς και νέους, Έλληνες και μετανάστες  και τη νέα εργατική βάρδια που δουλεύει με τις πιο ελαστικές και επισφαλείς μορφές απασχόλησης (μερική απασχόληση, ημιανεργία-ημιεργασία, «μπλοκάκι») και συνελεύσεις στους χώρους δουλειάς που θα αποφασίζουν για την πάλη, τα αιτήματα και το μέλλον των αγώνων, μπαίνουμε σε κάθε μικρή και μεγάλη μάχη, οργανωνόμαστε και αντιστεκόμαστε μέχρι την επιβολή των αναγκών μας!

Σήμερα περισσότερο από ποτέ το εργατικό κίνημα, η νεολαία, οι άνεργοι πρέπει να βγούμε δυναμικά στο προσκήνιο. Με όπλο τα πρωτοβάθμια σωματεία, τις επιτροπές αγώνα, τις συλλογικότητες γειτονιάς, την οργάνωση και τον συντονισμό από τα κάτω, κόντρα στις διορισμένες διοικήσεις των ΓΣΕΕ-ΑΔΕΔΥ και τον αστικοποιημένο εργοδοτικό συνδικαλισμό τους, να διεκδικήσουμε τις σύγχρονες ανάγκες μας στην εργασία, την εκπαίδευση και τη ζωή. Να αποδείξουμε το αυτονόητο: Είναι λίγοι, είμαστε πολλοί, μπορούμε να νικήσουμε!

Όλοι-ες στον τριήμερο εορτασμού του Πολυτεχνείου στο Παράρτημα και στη πορεία που διοργανώνουν οι φοιτητικοί σύλλογοι την Κυριακή 17/11 στις 6:00.

Εργαζόμενοι στην Ερεύνα ή Αιώνιοι Φοιτητές;

Μια αναγκαία συζήτηση για την οργάνωση συλλογικών μορφών δράσης και διεκδίκησης στο χώρο την έρευνας

Στον χώρο των Πανεπιστημίων και των Ερευνητικών Κέντρων, εκεί που πραγματοποιείται η κυρίως ερευνητική δραστηριότητα της χώρας, έχει εδραιωθεί η έννοια του ‘εκπαιδευόμενου’ για όλο το μη μόνιμο προσωπικό που εργάζεται εκεί. Έτσι, οι καθηγητές/εκλεγμένοι ερευνητές και τα Ιδρύματα μας λένε ότι η παραγωγή γνώσης/τεχνολογίας είναι μέρος των φοιτητικών υποχρεώσεών μας αλλά ουσιαστικά θέλουν να απαλλάσσονται από την αναγκαιότητα αμοιβής μας. Αυτό αποτελεί κανόνα για τους μεταπτυχιακούς φοιτητές και τείνει να γίνει κανόνας και για τους υποψήφιους διδάκτορες (και μιας μερίδας των μεταδιδακτόρων). Με αυτό τον τρόπο δημιουργείται μια συνεχής κατάσταση επισφάλειας όπου η πλειοψηφία των εργαζομένων στην έρευνα (μεταπτυχιακοί, υπ. Διδάκτορες, μεταδιδάκτορες, τεχνικό προσωπικό, εξωτερικοί συνεργάτες, πρακτικάριοι κλπ) δεν έχει στοιχειώδη εργασιακά δικαιώματα και τις περισσότερες φορές ούτε καν μισθό. Αυτό συμβαίνει διότι η έρευνα χαρακτηρίζεται από ελάχιστη έως και ανεπαρκή κρατική χρηματοδότηση και πλήρη εξάρτηση από τα ανταγωνιστικά (ευρωπαϊκά και ελληνικά) προγράμματα. Ταυτόχρονα καλούνται να αντιμετωπίσουν μια κατάσταση συνολικής υποβάθμισης των Ιδρυμάτων, να καλύψουν πάγιες και διαρκείς ανάγκες, προσπαθώντας να ανταποκριθούν στα ερευνητικά τους καθήκοντα.

Όλη αυτή η κατάσταση έχει ενταθεί από τις μνημονιακές πολιτικές των τελευταίων χρόνων. H κυβέρνηση της ΝΔ, παίρνοντας τη σκυτάλη από τον ΣΥΡΙΖΑ και τις αντιδραστικές αναδιαρθρώσεις του ν. Γαβρóγλου, συνεχίζει και εμβαθύνει την εμπορευματοποίηση της παιδείας και της έρευνας προς πάσα κατεύθυνση με σκοπό τη δημιουργία ενός μοντέλου που θα εξυπηρετεί καλύτερα την ελεύθερη αγορά στα πανεπιστήμια και ερευνητικά κέντρα. Έτσι, από τις πρώτες μεταρρυθμίσεις της ήταν η μεταφορά τόσο του υφυπουργείου αρμόδιο για την Έρευνα όσο και της Γενικής Γραμματείας Έρευνας και Τεχνολογίας (ΓΓΕΤ) από το Υπουργείο Παιδείας στο Υπουργείο Ανάπτυξης και επενδύσεων, οριστικοποιώντας και με τη βούλα την κατεύθυνση που είχαν και οι προηγούμενες κυβερνήσεις για μεροληπτική έρευνα, πιστή στις επιταγές της ΕΕ, του ΝΑΤΟ αλλά και του εγχώριου κεφαλαίου. Η «ανάπτυξη» που ευαγγελίζονται βασίζεται στην εισροή spinoff και ιδιωτικών εταιρειών στα πανεπιστήμια και ερευνητικά κέντρα με σκοπό την κατευθυνόμενη έρευνα και τη χρήση εγκαταστάσεων και εργαζόμενων (outsoursing) χωρίς να επιστρέφουν τίποτα πίσω, δημιουργώντας ακόμα πιο επισφαλείς σχέσεις εργασίας για τους νέους ερευνητές. Εξάλλου, στον συγκεκριμένο κλάδο τις τελευταίες δεκαετίες έχουν κατ’ εξοχήν δοκιμαστεί και εδραιωθεί όλες οι ελαστικές μορφές εργασίας, οι οποίες έχουν πλέον γενικευτεί και σε άλλους εργασιακούς κλάδους που αποτελούν μεγάλα πεδία κερδοφορίας (όπως οι τηλεπικοινωνίες και η φαρμακοβιομηχανία).

Η κυρίαρχη αφήγηση παρουσίαζε τη συμμετοχή στην παραγωγή νέας γνώσης ως προνόμιο και ευκαιρία προσωπικής ανάδειξης και οικοδόμησης ενός καλού βιογραφικού ή απόκτησης μίας θέσης στο Πανεπιστήμιο. Πριν την κρίση, σε αυτή τη βάση καλλιεργήθηκαν νοοτροπίες υποτέλειας και το χαμαλίκι καθιερώθηκε ως προϋπόθεση για το χτίσιμο καριέρας επιστήμονα, ενώ συχνά δημιουργούνταν προσδοκίες κοινωνικής και οικονομικής ανέλιξης. Με το ξέσπασμα της οικονομικής κρίσης και μετά, οι αμοιβές μειώθηκαν σε εξευτελιστικά επίπεδα, οι προσδοκίες για πρόσληψη είναι ανύπαρκτες και ταυτόχρονα εκτινάχθηκε η μετανάστευση, οδηγώντας στο περίφημο Brain Drain.

Οι εργαζόμενοι στην έρευνα αποτελούν όλο εκείνο το δυναμικό που παράγει νέα γνώση και όχι μόνο (πχ. λογισμικά, πατέντες και επιστημονική εμπειρία που αξιοποιούνται εμπορικά ερήμην των ερευνητών που συνέβαλαν σε αυτά). Απασχολούνται σε διαφορετικές θέσεις ενώ πολλές φορές

εμπλέκονται με παραπάνω από μία ιδιότητες με την έρευνα (π.χ. διδακτικό έργο παράλληλα με το ερευνητικό). Το καθεστώς απασχόλησης ποικίλει επίσης, με υποτροφίες ιδρυμάτων/οργανισμών/κράτους, χρηματοδότηση από ευρωπαϊκά κονδύλια τύπου Ηorizon, ΕΛΙΔΕΚ ή ΕΣΠΑ, συμβάσεις έργου, συμβάσεις εργασίας ορισμένου χρόνου σε ελάχιστες περιπτώσεις και άμισθους επιστημονικούς συνεργάτες να αποτελούν τις κυρίαρχες περιπτώσεις.

Η εμπέδωση της υπάρχουσας κατάστασης έχει εντείνει προσπάθειες για οργάνωση και συλλογική διεκδίκηση στον χώρο της έρευνας. Σε πολλές περιοχές ανά την Ελλάδα (Ηράκλειο, Αθήνα) έχουν δημιουργηθεί συλλογικότητες και δομές που προσπαθούν να αναδείξουν τον εργασιακό χαρακτήρα της δουλειάς μας και να διεκδικήσουν πλήρη εργασιακά δικαιώματα. Και στην Πάτρα, το τελευταίο διάστημα υπάρχουν έντονες συζητήσεις για την δημιουργία συλλογικοτήτων (όπως σχήματα, σύλλογοι μεταπτυχιακών κ.ά.) ώστε να εκφράσουν την παραπάνω αναγκαιότητα.

Προς αυτήν την κατεύθυνση, εμείς σαν Attack στην Ανεργία και στην Επισφάλεια επιδιώκουμε να ανοίξει μια γενικότερη συζήτηση που θα φέρει σε επαφή όλο το μη μόνιμο ερευνητικό προσωπικό που απασχολείται στα ερευνητικά εργαστήρια της Πάτρας. Από αυτή την σκοπιά εμείς παλεύουμε για την κατάκτηση των στοιχειωδών εργασιακών μας δικαιωμάτων  όπως  είναι  ασφάλεια  στον  χώρο εργασίας και υπογραφή κλαδικής σύμβαση εργασίας έτσι ώστε κανένας εργαζόμενος στην έρευνα να μην είναι απλήρωτος και ανασφάλιστος.

Τηλέφωνο επικοινωνίας: 6981084743