Ωφελούμενοι.. τελικά ποιος ωφελεί ποιόν?

Συνάδελφε, συναδέλφισσα,

Εσύ που, όπως κι εμείς, ζεις ως μόνη πραγματικότητα τα τελευταία χρόνια τον εφιάλτη της ανεργίας.

Που, όπως κι εμείς, τρέχεις από voucher σε ΚΟΧ και τούμπαλιν (με διαλείμματα παντελούς έλλειψης χρημάτων) για να τα βγάλεις πέρα.

Που, όπως κι εμείς, θα ήθελες να έχεις μια σταθερή εργασία, και όχι να αλλάζεις κάθε τόσο πόστο και αντικείμενο.

Που θεωρείς δεδομένο οτι θα πρέπει να ζείς από την εργασία σου, άρα να παίρνεις μισθό!

Που θεωρείς δεδομένο το να είσαι εργαζόμενος και όχι η φιλανθρωπία του καθενός, ένας άνθρωπος με ανάγκες και δικαιώματα και όχι ένας αριθμός στους καταλόγους του ΟΑΕΔ.

Για τους περισσότερους της γενιάς μας αυτό ακριβώς που ζούμε είναι το μοντέλο του εργαζόμενου ανθρώπου. Ας μην είμαστε και ευγνώμονες!

Να μιλήσουμε μεταξύ μας, να οργανώσουμε τη δράση μας και τη στάση μας και να διεκδικήσουμε τα αυτονόητα!

Τι έχει παρατηρηθεί:

Στα προηγούμενα προγράμματα κοινωφελούς εργασίας, έχουν παρατηρηθεί μια σειρά προβλημάτων και παρατυπιών. Πολύ συχνά συνάδελφοι αναγκάστηκαν να εργαστούν σε αντικείμενο διάφορο ή ξένο από αυτό που περιέγραφε η θέση για την οποία προσλήφθηκαν.

Ακόμη συχνότερες ήταν οι παραβιάσεις του ωραρίου και οι τρομερές καθυστερήσεις στις πληρωμές, με αποκορύφωμα δήμους στους οποίους οι ωφελούμενοι δεν πληρώθηκαν ποτέ, αν και δούλεψαν το 5μηνό τους.

Σε αυτά προστίθενται η άρνηση του δικαιώματος της άδειας – συχνά ακόμη και για λόγους υγείας, η στέρηση κάθε δικαιώματος που απορρέει από το εργατικό δίκαιο – μιας που δεν λογιζόμαστε εργαζόμενοι – αλλά και η διαρκής τρομοκρατία προς τους εργαζόμενους.

Να μην ανεχθούμε να μας φέρονται σαν υποκείμενα ελεημοσύνης!

Να διεκδικήσουμε τη βελτίωση των συνθηκών εργασίας μας, την εξασφάλιση των δικαιωμάτων μας στο ακέραιο.

Ταυτόχρονα, να παλέψουμε για την κατάργηση αυτών των μορφών εργασίας που μας πετούν στην ανακύκλωση εργασίας – ανεργίας.

Είμαστε εργαζόμενοι που καλύπτουμε βασικές ανάγκες στο δήμο, τα σχολεία, τα νοσοκομεία, όχι ωφελούμενοι. Απαιτούμε να έχουμε το μισθό και τα δικαιώματα που απορρέουν από τη φύση της εργασίας μας.

Εμείς που κάθε μήνα αλλάζουμε δουλειά και ζούμε με τη διαρκή ανασφάλεια της ανεργίας, εμείς που εργαζόμαστε σε προγράμματα κοινωφελούς εργασίας, εμείς που ο εφιάλτης της μετανάστευσης πλησιάζει κάθε μέρα και πιο κοντά στη πόρτα μας, εμείς τελικά που μας έλαχε το χαρτί της ανασφάλειας και της ανεργίας αποφασίζουμε να μην μείνουμε με σταυρωμένα τα χέρια.

 Η πρωτοβουλία «attack στην ανεργία και την επισφάλεια» συγκροτήθηκε από όλους εμάς για όλους εμάς. Η attack στην ανεργία και την επισφάλεια φιλοδοξεί να δώσει φωνή σε όλο αυτό τον κόσμο που θέλει να σηκώσει κεφάλι και να αμυνθεί απέναντι στη άγρια επίθεση που εξαπολύουν εργοδότες και κυβερνήσεις. Να δώσει αγωνιστική διέξοδο στην οργή που συσσωρεύεται σε μεγάλα κομμάτια εργαζομένων που βλέπουν διαρκώς τα δικαιώματά τους να παραβιάζονται. Να συμβάλλει έτσι ώστε το εργατικό κίνημα να κάνει δική του υπόθεση το θέμα της ανεργίας και να προσπαθήσει να εκφράσει αυτό το τεράστιο τμήμα της εργατικής τάξης που έχει πεταχτεί εκτός παραγωγής. Κόντρα στη λογική της ΓΣΕΕ που προωθεί, χέρι, χέρι με το ΣΕΒ την επιχειρηματικότητα και τα προγράμματα δουλείας του ΟΑΕΔ και της ΕΕ, να παλέψουμε για το δικαίωμα όλων μας για μόνιμη και σταθερή δουλειά. Να συμβάλλει έτσι ώστε οι διάσπαρτες αντιστάσεις να μετασχηματιστούν σε από τα κάτω προσπάθειες δημιουργίας σωματείων και σχημάτων σε χώρους που αυτά δεν υπάρχουν.

Δεν θα συμβιβαστούμε στις πεντάμηνες ανάσες ζωής που μας προσφέρουν και θέλουνε να πούμε και ευχαριστώ για αυτές.